فعالان سیاسی و حقوق بشر ایرانی پناهنده در ترکیه، مورد هجوم وحشیانه و مشکوک شهروندان ترک قرار گرفتند.
شامگاه گذشته ۱۳ آوریل ۲۰۱۴فعالان سیاسی و حقوق بشر پناهنده در شهر کایسری، توسط عده‌ای ناشناس مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفتند.
یکی از مضروبان به خبرنگار رادیو شهروند گفت: حدود ساعت ۱۰ شب، یک شهروند ترک به او نزدیک می شود و ملیت او را می پرسد او پاسخ می دهد که ایرانی است،این شهروند ترک با شنیدن «ملیت ایرانی» به او حمله ور می شود.
روح اله میرزاخانی در ادامه گفت: وقتی این شخص به من حمله ور شد و در عرض چند دقیقه، نزدیک به بیش از ۱۵ نفر من را دوره کردند.
چند پناهجوی دیگر با دیدن این وضعیت، برای کمک به روح اله و خاتمه دادن به درگیری، نزدیک می شوند که ضاربان، آنها را نیز مورد ضرب و شتم با چوب و میله قرار می دهند.
گفتنی است که ضربه‌ای که با چوب به سر بابک اجلالی زده شد باعث شکسته شدن چوب در سر وی و بیهوشی او و پارگی گوش وی و شکستگی یکی از دندانهای وی شد و این در حالی بود که پلیس نظاره گر این صحنه بوده و هیچ واکنشی در برابر متهاجمان نشان نداد.
و جالب انکه بعد روح الله میرزاخانی و بابک اجلالی وقتی برای شکایت به پلیس محل مراجعه کردند ساعاتی تحت بازداشت قرار گرفتند.
پلیس با دیدن این درگیری، وارد عمل شده و با اسپری فلفل به روح اله میرزاخانی حمله می کند.
به گفته پناهندگان مضروب، پلیس ترکیه هیچ واکنش قاطع و قانونی در مورد ضاربان انجام نداده و فقط مضروبان را به اداره پلیس منتقل کرده و پرونده شکایت آنها را تنظیم کرده است.
این فعالان حقوق بشر در پایان، از تصمیم خود برای تحصن روبروی دفتر آسام شهر کایسری خبر دادند.
اسامی مضروبان: بابک اجلالی، سروش پرتوآذر، پیمان کرمی، حسین قاسمی، هادی رهبر، هادی زراعت پیشه، علی عابدی، سیامک آجرلو، روح اله میرزاخانی، کاوه طاهری، عبدالکریم میرفرد، علی نسیمی، سیروس پرتو آذر، بهنام پرویزی
این در حالی است که پناهجویان در ترکیه همواره از روند رسیدگی به پرونده خود و عدم ارایه خدمات رفاهی شکایت داشته اند. دفتر سازمان ملل در ترکیه بر خلاف دیگر کشورهای اروپایی، از ارایه خدمات رفاهی و آموزشی به همه پناهجویان کوتاهی می کند.
پناهجویان در ترکیه حق داشتن کار ندارند. و دست به انجام کارهای سیاه می زنند و این برای آنان شرایط وخیمی را رقم می‌زند. ساعت کاری بین ۱۰تا ۱۵ ساعت در روز، بدون مرخصی ماهیانه و با مزدی غیرمنصفانه، زندگی را بر آنان سیاه کرده است.
ضمن این که کارفرمایان از نبود حمایت قانونی از پناهجو سواستفاده کرده و بعضا این مساله را دست مایه کامجویی‌های جنسی خود قرار می دهند.
و به دلیل غیرقانونی بودن این شیوه کار، به وفور دیده شده که کارفرمایان، حقوق کارگران پناهجو را پرداخت نمی‌کنند. پناهجویان حق بیمه ندارند و اگر پلیس از این جریان مطلع شود، پناهجو را جریمه نقدی می‌کند.
و این که پناهجو، هیچ گونه کمک مالی از ابتدای ورود به ترکیه دریافت نمی کند و فقط پس از گرفتن قبولی، آن هم تحت شرایط خاص و با گزینش‌های غیراصولی، کمک ماهیانه ناچیزی به پناهندگان انگشت شماری می شود، که حتی جواب گوی نیمی از اجاره خانه ماهانه شخص هم نیست.
از دیگر دغدغه‌های پناهجویان، آتئیست یا کمونیست بودن آنهاست. چرا که برخی از پناهجویان بیم دارند، که خود را آتئیست یا کمونیست معرفی کنند و توسط کارداران سنتی و خشک مذهب دفتر سازمان در آنکارا مورد شماتت و مواخذه قرار گیرند و بعضا در روند پرونده آنان نیز تاثیر گذار است. و تا کنون سازمان ملل متحد در این باره هیچ گونه اقدام موثر و مفیدی انجام نداده است.
حال این که ترکیه از نظر موقعیت جغرافیایی در موضعی استراتژیک قرار دارد و پناهجویانی از کشورهای ایران، عراق، سوریه، افغانستان و پاکستان به این کشور می آیند.
0 نظرات
ارسال یک نظر